آن نازنین كه رفت
حقا چه ارجمند و گرامی بود
گویی فرشته بود نه آدم
در باغ آسمان و زمین ، ما گیاه و او
گل بود ، ماه بود
با من چه مهربان و چه دلجو ، چه جان نثار
او رفت ، خفت ، حیف
او بهترین ،عزیزترین دوستان من
جان من و عزیزتر از جان من
هميشه پائيزِ برگ‌ريز ، برايم غم‌انگيز بود و از نيمه‌ي پائيز75 غم‌انگيزتر شد.
نيمه شبي كه پدر از بينمان رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر