حکایت پیاز و اشتها
در آموزش و پرورش رفتارها و كارهايي مي‌شود ديد كه انسان را به ياد يك ضرب‌المثل قديمي مي‌اندازد كه مي‌گويد: "بنده خدا نون نداشت بخوره ، پياز مي خورد تا اشتهاش باز بشه."
مصداق اين ضرب‌المثل يكيش اين جشنواره بين‌الملي فيلم رشد است كه هر سال آموزش و پرورش با ميلياردها ريال هزينه برگزار مي‌كند ، در حالي كه در بسياري از مدارس –به اعتراف خود مسئولين – بودجه كافي براي مثلا پرداخت قبض آب و برق وجود ندارد يا از اساس ساختمان مدرسه‌ايي وجود ندارد كه بخواهند قبوض آن را پرداخت كنند. (مدارس كپري)
البته از اين دست فعاليتها در آموزش و پرورش زياد هست كه هيچ كس هم از آنها بهره‌ايي نديده است(البته هيچ‌كس ادعاي گزافي‌ست ، زيرا بهرحال جمعي از قبل اين اقدامات به آب و نون مي‌رسند) همچون جشنواره‌ي پرسش مهر – مجلس دانش‌آموزي – شوراهاي دانش‌آموزي ... كه البته مسئولين برگزار كننده و مجريان بسيار آمارها مي‌سازند كه در آنها صحبت از فوايد بي‌شمار اين قبيل كارهاست اما ما كه در اين سالها خدمت در آموزش و پرورش كمترين نتيجه‌ايي نديده‌ايم ، هرچند بايد به اين موضوع هم دقت كرد شايد من و امثال من (بقول يك دست اندركار اداري : جماعت ايده‌آليست بدبين!) ديده‌ي بصيرت نداريم كه نتايج عالي و درخور توجه فعاليتهاي شبانه روزي و نون و آبدار را نمي‌بينيم! –همينجا از هركس كه نتايج مثبتي از اين اقدامات ديده عاجزانه و مصرانه خواهشمندم كه بخشي از آنها را بيان كند تا من نيز از گمراهي و ضلالت و ناسپاسي خارج شوم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر