"عاشورا، پرچم اجراي عدالت"
گريه بدون آگاهي و شور بدون شعور آيا مي‌تواند انسان ساز باشد و ارزش داشته باشد؟؟؟
چنانچه در مراسم عزاداري محرم هدف گريه و اندوه محض باشد و صرفا با اين عمل ماجور مي‌شويم ، بايد به اين نكته هم توجه داشت ، اولين چشم‌هايي که بر اين واقعه گريستند ، همان کساني بودند که حسين و يارانش را به شهادت رساندند.
استاد محمدرضا حكيمي در كتاب عاشورا ، مظلوميتي مضاعف مي‌نويسند: "هدف مروجان اين وضع نيز، بيشتر تحريک عواطف مردم بوده است؛ چرا که با اين روش مردم با يک امرماوراء طبيعي، فوق بشري و سرشار از رمز و راز روبه‌رو مي‌شدند که براي خاضع کردن عقل و قانع نمودن دل، بسيار مؤثر ونافذ بود. در حالي که عاشورا اين نيست که با تلاش شماري منبري و مداح حرفه‌اي، مردم را به در يک روز معين به بر سر و سينه زدن وادارند و در معابر روان سازند. عاشورا، پرچم اجراي عدالت است و اگر شيعه کوتاهي نکرده بود و آن را به جهانيان شناسانده بود، امروز عاشورا همه محيط‌هاي انساني را با عدالت و انصاف آشنا کرده بود."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر